Wysłany: 2022-08-02 Źródło: Ta strona
Formowanie rotacyjne, znane również jako formowanie rotacyjne, to proces wytwarzania wyrobów z tworzyw sztucznych, podczas którego formowane i produkowane są puste w środku wyroby z tworzyw sztucznych. Proces ten opiera się na obrotowej formie i wysokiej temperaturze.
Formowanie rotacyjne wywodzi się od Brytyjczyka nazwiskiem R. Peters, który w 1855 roku wykorzystał dwuosiowy obrót i ciepło do produkcji metalowych pocisków dla artylerii i innych pustych statków. Jego głównym celem było stworzenie spójnej grubości i gęstości ścianek pomiędzy naczyniami. Chociaż jego odkrycie było znaczące, inżynierowie wdrożyli je w życie dopiero około 50 lat później.
W 1905 roku Amerykanin Fred A. Voelke dokonał kolejnego wielkiego przełomu w dziedzinie formowania rotacyjnego, gdy odkrył, że można zastosować tę metodę do wytwarzania pustych w środku przedmiotów z wosku. Pięć lat później firmy GS Baker i GW Perks zastosowały tę metodę do produkcji pierwszych pustych w środku czekoladowych jajek.
Świat formowania rotacyjnego rozszerzył się ponownie w latach dwudziestych XX wieku, kiedy RJ Powell zastosował tę metodę do formowania gipsu w Paryżu. Stopniowo, w latach czterdziestych i wczesnych pięćdziesiątych XX wieku, formowanie rotacyjne tworzyw sztucznych zyskało popularność, a producenci zabawek zaczęli go używać do wytwarzania pustych zabawek, zwłaszcza głów lalek. Maszyny formierskie używane do produkcji były dość prymitywne; zawierały części samochodowe, takie jak tylne osie, napędzane silnikami elektrycznymi i ogrzewane palnikami gazowymi. Formy wykonywano z niklu i miedzi, a głównym materiałem na formy było PCV. Aby schłodzić pleśnie, stosowano kąpiele w zimnej wodzie.
Wraz z sukcesem produkcji pustych plastikowych zabawek przemysł zaczął dostosowywać formowanie rotacyjne do swoich zastosowań, takich jak produkcja sprzętu zapewniającego bezpieczeństwo ruchu drogowego, podłokietników i boi. Ponieważ wielu producentów przyjęło tę metodę, na rynku stały się bardziej wydajne i większe konstrukcje, wyposażone w pośrednie systemy grzewcze.
Kolejny bodziec do formowania rotacyjnego nastąpił w Europie, kiedy stworzono nowy system ogrzewania; wymagało to przejścia od oryginalnych bezpośrednich strumieni gazu do obecnego pośredniego systemu powietrza o dużej prędkości. W latach sześćdziesiątych inżynierowie opracowali proces Engela. Dzięki temu procesowi producenci mogli zastosować nowy surowiec, polietylen o małej gęstości, a do produkcji dużych pustych pojemników zastosowano nowy system chłodzenia. System chłodzenia wymagał jedynie wyłączenia palników, aby proces utwardzania mógł rozpocząć się, gdy forma była jeszcze w ruchu.
W 1976 roku producenci połączyli siły, tworząc międzynarodową grupę handlową znaną jako Association of Rotational Moulders (ARM) w Chicago. Wkrótce potem, w latach 80., inżynierowie wprowadzili do oferty nowe surowce, takie jak nylon i poliwęglan. Używając ich, mogli wytwarzać plastikowe zbiorniki na paliwo, zbiorniki na wodę i formy przemysłowe. Pod koniec lat 80. naukowcy z Queen's University w Belfaście przeprowadzili szeroko zakrojone prace, które doprowadziły do opracowania bardziej precyzyjnych systemów monitorowania i kontroli procesów chłodzenia.
Obecnie możliwości formowania rotacyjnego wciąż się poszerzają, w miarę jak inżynierowie i naukowcy opracowują nowe materiały i bardziej wydajne sposoby działania.